Biyernes, Hulyo 6, 2012

I'm still in love but all i heard was NOTHING

Bakit ganun? Bakit hindi na lang ginawang ganito?


Hirap talaga mag "go on with the flow" sa buhay. Madaling sabihin pero mahirap gawin.



Bakit pa kasi nauso yung mga ganyang EMOSYON eh. Pwede namang happiness na lang lahat.


Sana lang talaga may pagkakataon ako na maibalik yung dati.


COMPLETELY STRANGERS.


Para di ganito yung na f'feel ko. 

Ngunit, Subalit, dadapwat..

Sino nga naman ba kasi ako para masaktan? or let me rephrase my question, Sino ba naman kasi ako para magselos?

WALA AKONG KARAPATAN.. WALA, WALA. :(

Sakit tanggapin yung katotohanan noh?

yung sakit eh tumama sa right ventricle mo tas tumagos pa sa left ventricle!

Ba't di na lang isama pati yung right and left atrium para piraso na lang 'tong puso ko?

Dati, pag nakikita ko siya sumasaya ko.

pero kanina it seems that everything changed like magic.

ang kasi ang nanagyari ehh nung nakita ko siya bigla na lang... alam na! Nasaktan!

Pero iniisip ko rin. Bakit ako nasasaktan? eh wala naman siyang ginawa na nakasakit sa akin.

Naiiyak, Nalulungkot, Nagmumukmok, Nayayamot ako.

Bakit ako nagka ganito. Bakit sineryoso ko? Bakit nahulog ako ng TODO.

Di naman nga kasi masamng umibig, kaso wag nga lang Dibdibin masyado.

ngayon, di ko na ma explain yung feelings ko for him.

Para bang pag andyan siya, nawawala yung sakit.

Tas pag wala siya, todo yung isip ko sa mga sakit 

Magulo, Nakakabaliw.

Di ko alam kung anong gagawin ko.

NALILITO.

kung pwede nga lang mag turn back ze time eh.

Siguradong BABAGUHIN ko ang lahat.

Mahirap mag desisyon. MAHIRAP magtago ng damdamin

MAHIRAP pigilin ang luha..

OA na kung OA pero Masakit lang talaga.

Sinasabi ko na wala na kong paki alam pero ayun,

Nag iisip pa rin. Di ko mapigilan.

Ba't ko pa kasi siya nakilala eh.

Bakit sa lahat sa kanya pa ako nag ka ganito.

Ang sakit. parang nahulog ka sa 7th floor at walang sumalo sayo sa ibaba.

Sa totoo lang, sa tingin ko, manhid na tong hypothalamus ko.

bakit? di na nya kasi nararamdamn yung sakit every night eh.

kumbaga, SAWA na siya sa kaiisip. :(

Anys, ganyan talaga ang buhay.. kailangang tiisin.

Makakalimutan ko rin siya! TIWALA lang! :D

Walang komento:

Mag-post ng isang Komento