Okay ka lang?!?!

Be happy and smile even though it hurts inside!

ewan ko ba kung bakit gusto kong mag post tungkol sa ka-si-ya-han  na tinatawag!. malamang siguro kasi malungkot ako o dahil kasi may nakita ako kanina na sabihin na lang natin na panandaliang kasiyahan na napalitan agad ng Lungkot na post ng isang taong napaka malapit sa puso ko! 

pero paano nga ba talaga madarama ang tunay na kasiyahan? kasi sa mga panahong ito parang ang hirap na humanap ng isa eh! para bang ang lahat ay mga panandaliang kasiyahan lamang. yun bang feeling na sana hindi na lang matapos ang lahat. 

Subalit, ngunit, dadapwat mas masakit kapag nakikita mo na masaya na ang taong mahal mo at yung kasiyahan na iyon ay HINDI oo HINDI dahil sayo. Para bang "ang saya naman kasi masaya na si *insert name here*" pero maya maya bigla mong maiisip "masaya na siya, siguro dapat na rin akong sumaya pero paano?" Alam ko naman na bukod sa mga magulang and friends natin eh isa pang nagpapasaya sa atin ay alam na! si ano! oo si ano! :"> tunay nga naman na napaka lakas ng tama ng kasiyahan sayo kapag andyan si ANO! dba?! pero sasaya ka pa kaya kapag nalaman mong masaya na siya? tulad niyan, nakita mo sa facebook status at twitter tweet na masaya na siya kasi sa wakas pinansin na siya ng mahal niya o di kaya basta about sa kanyang pagiging masaya! dba it made you think na dapat ikaw rin maging masaya na? eh kailan ka pa sasaya? diba pwede namang   sumaya kahit minsan? nowadays kasi parang mahirap nang sumaya eh! :( basta i want to end this na cause i don't think that i'm making sense right now. ang masasabi ko lang is hindi solusyon ang pag-iyak! okay? everything will be alright! Promise! :) kaya Smile lang ahh?!?!